www.paulvereecken.be www.versgeploegd.be

www.paulvereecken.be www.versgeploegd.be

Home
POLDERS
Meerdonk
Mensen
Ten vrede
geen woord teveel
seizoenen
Verhalen
Mjeirdonks
Haiku
Waasland
Wie vertelt me van het leven?
kinderen en school
compostella24
Op verzoek
Woord en beeld
Zoeken

Toch wordt het zomer!

LE GRAND BLEU

Nee. Je hoeft niet bang te zijn.

Waag maar de sprong.

Drijf mee met mij.

Duik door de hoge zeeboezem,

verban de galmen van het land,

verlaat je oppervlakkig leven,

ontvlucht het wrakhout van je dromen

en zweef de warme sponde in.

Begroet het diep ultramarijn,

de stille luister, de blinkende

bewoners van dit heerlijk dal.

Langs alle tinten van kobalt,

de wondere waas, het diepste blauw,

voer ik je mee tot op de bodem

van mijn immense, ruime woonst.

Ik breng je teder in vervoering.

Geen woord hoef je te zeggen,

want ik zet al mijn oren open

en lees je innigste gedachten.

Je hoeft niet bang te zijn.

Je bent hier thuisgekomen.

bij werk van Anne Petit, 2024

POLDERWOLKEN

Weet je,

in welk seizoen

ik ook de deur uit stap,

de dijken op, de polder in,

doorheen het saaie platteland

zoals je pleegt te zeggen,

ik heb altijd een vergezicht,

een klankbord voor mijn verzen,

een pleister voor mijn hart vol zorgen

een wonder op een wintermorgen.

Ik weet me hier in fijn gezelschap.

De sprookjes die in wolken huizen,

de stoet van bomen op de dijk,

de zon die op haar mooiste is

na regen en voor ‘t slapengaan,

de velden met hun groene goud,

de monterheid van menig wandelaar,

ik neem ze in mijn rugzak mee

als ik de stad in mag of moet.

Vanuit de ruimte, wees gegroet.

Bij werk van Maria Van den Branden, 2024

RUDE GLOOM

Zoals abrupt en onverwacht

de nacht valt op de evenaar

heb jij mijn zomerdeur gesloten,

het licht geroofd en ook

de dag potdicht gedaan.

Geen ruimte meer om langs

mijn wanen heen te zweven.

Geen tijd voor zonnen

en hun ondergang, geen

sfeermuziek en zelfs geen kaars.

Enkel het gissen naar het nieuwe pad,

waarheen allicht het

dwingend zwart ons voeren zal.

En in die onbehouwen duisternis

misschien wat flarden heil ontwaren,

even gedrenkt in sterrenstof,

in schakels evenwicht tussen

een zee van rust en

oeverloze eeuwigheid.

bij werk van Ingrid Bonnaerens, 2024

© 2022-2025 Paul Vereecken