VREDESSTEEN

 

 

De oorlogsjaren lijken lang voorbij,

het moordend lood bijna vergeten,

maar ons bedreigt een nieuwe dood

die onverschilligheid zal heten.

 

Want ergens ver maar ook dichtbij

vergaat een dorp tot stof en puin

en heft, geladen voor een wrede strijd,

alweer een mens, een kind, zijn wapen op.

De wraaklust kent géén onderscheid.

 

De Wadistroom* kleurt rouwend rood

en groet een stoet  van vluchtenden

langsheen de rusteloze strook

waar uit het puin verdriet ontsproot.

 

Waar haat en macht het land regeren,

daar staat de grens in vuur en vlam,

daar heerst een blind, verstard bewind.

De rampspoed lijkt er niet te keren.

 

Daarom willen wij niet vergeten,

niet huilen met de wolven in het bos,

willen wij nooit van oorlog weten,

laten wij slachtoffers niet los.

 

Wie nu, kordaat, voor stilte kiest,

bouwt straks, en steen voor steen de hoop

voor ieder één die toekomst ziet.

 

Dan klinkt een moedig, troostend lied

vanuit een hart vol dankbaarheid

voor warme mensen, hier en daar,

die ‘vrede’ in hun vaandel voeren.

Moge hun vrede ons beroeren.

                  

*Wadi Gaza is de belangrijkste rivier in de Gazastrook.

 

September 2024